Süzülürek inerken toprağa bembeyaz tane tane,
Daha önce değmemiş ne bir nefes, ne bir el…
Herkesin! yüzünde bir sevinç, bir mutluluk…
İşte o kar.

Gördüğümüzün resmi bu…
Görmediğimiz yansımaları da var.

Tanelerini düşür yere…
Toprağa tutun, umut ol ey kar.
Muştu ver yeryüzüne ilkbaharın adımlarını,
Hazırla hayata tüm tohumları…

Ama yağma yoksulun damına, sızma su olup içeri….
Tut suyunu ey kar,
Üşütme ayakkabısız ayakları…
Çizmesi, montu olmayanlarda seni seviyor bunu bil,

Belki, çatlak bir camdan bakıyor dışarı bir çocuk,
Macunlanmış pencerelerinden sızıyor içeri,
Yağan kar tanelerinin acı soğuğu…

Ne bulmuşsa yakmıştır şimdi annesi,
Yeterki değmesin çocuğuna soğuğun acı nefesi…

Vicdanlara sesleniyorsun ey kar.
Getirirken kendi müjdeni…
Yağma yoksulun damına ey kar.
Üzme seni seveni…

17 Ocak 2021