Sevmek, sevilmek ne güzel bir nimet.

Şefkatli bir bakışın ardından, bütün vücutta hissedilen mutluluk, huzur, sevinç…

Hani bazen yolda yürürken, yürekten gülümseyen bir insana rastlarsınız ve içiniz sımsıcak olur, ne güzel bir duygudur o.

Bazen bir çocuğa bakarken, kendini anlatma hissini görünce, onu dinleyip anlamaya çalıştığınızı farkedince, şefkatle ona baktığınızda nasıl bir hareketlenme ve mutluluk yaşadığına şahit olmuşsunuzdur.

Sevgi, şefkat, merhamet, empati harika duygular.
İnsanların bu duygularla hareket etmeye başladıklarında çok şeylerin değişeceğini inanıyorum.
Bu değişimler her gün, küçük ve istikrarlı adımlarla olacaktır.

Biz herseyin hemen birden çok büyük değişimler ile dönüşeceğini zannediyoruz.
Çok aceleciyiz.
Hemen her şey oluversin telaşındayız.

Mesela bir yere girerken tebessüm edip selam vermek, kapıyı nezaket ile tutup arkadan gelen kişiye sevgi, muhabbet, şefkatle gülümsemek.

Ya da yolda araba sürerken birine yol vermek.

Veya size yol veren birine hayırlı dileklerde bulunmak, size yapılan herşey için teşekkür edebilmek.

Yolda yürürken dikenli, çiçekli bitkilere farkedip onlara sevgi ve şefkat ile bakmak,
Tarlaya ekilen buğdaylari selamlamak ve o buğdaylari yiyenlerin şifa bulması için dua etmek.

Ya da insanların güzel yönlerini farkedip onu takdir ederek aydınlık bölgelerini çoğaltmak.

Kainattaki herşey
muhteşem bir düzen ve güzelliklerle yaratılmış bizde bu orkestraya dahil olursak yapbozun parçasını tamamlamış olacağız.
Sizce bunlar zor işler mi?
Bence hayır.
Biz niyet edelim bu güzellikleri farketmeye, görmeye, anlamaya ve eyleme dönüştürmeye.

Küçücük su damlaları süreklilikle taşı deliyor.
Bizim şefkatli bakışlarımızla küçük adımlar atarak yaptığımız işlerimiz, taşlaşmış kalpleri delip oralara sevgi ve şefkat tohumlarını taşıyacak.
İşte o zaman dünya daha yaşanılır bir hal alacak inşallah.

Yeliz Aktaş
24.12.2021